رفتن،همه اونايي که موندن اما کاش ميرفتن، همه اونايي که رفتن اما کاش ميموندن. چاقو،

رگ، وسوسه ي زدن...

همه کارايي که کردم و نبايد مي کردم،همه کارايي که نکردم و بايد مي کردم،همه کارايي که

 کردن و نبايد مي کردن،

همه کارايي که نکردن و بايد مي کردن. چاقو،رگ،وسوسه ي زدن...گذشته:غمگين، حال: بي

 معني، آينده: بي وفا.

چاقو، رگ،وسوسه زدن...چرا که نه؟ همه آدماي داستان زندگي من نقش منفي اند، اصلا

 مگه صادق هدايت همه پرسوناژهاشو نميکشت؟، شايد از ترس اينکه يه روز ازخودش جلو

بزنن، و دست آخرهم خودش رو کشت،

شايداز ترس اينکه شايد از خودش جلو بزنه. من هم همه شخصيتهاي داستانم رو کشتم،حالا

نوبت خودمه.

چاقو،رگ،وسوسه ي زدن...اما تو،تو هنوز هستي،ميتونم براي تو بمونم.اما نه،تو هم مثل بقيه

 يه دروغي.

چاقو،رگ،وسوسه زدن...ميزنم.....................